ในปี 2564 สังคมไทยจะก้าวเข้าสู่การเป็นสังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์ (Aging Society) คือ การมีผู้สูงอายุมากกว่า 60 ปี จำนวนเท่ากับ หรือ สูงกว่า 20% ของประชากรทั้งหมด ซึ่งจากสถิติ พบว่า แหล่งรายได้หลังจากการเกษียณของคนไทยส่วนใหญ่มาจากลูกหลาน 53.7% เบี้ยยังชีพภาครัฐ 32.1% และ จากเงินออมส่วนตัวเพียง 3.8% (อ้างอิง คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ศรีราชา และ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2559) สิ่งที่เป็นกังวล และ น่าคิดสำหรับเราทุกคน คือ เราได้เตรียมเงินเอาไว้ใช้หลังเกษียณอย่างเพียงพอแล้วหรือยัง เพื่อเตรียมความพร้อมในช่วงบั้นปลายของชีวิต การวางแผนทางการเงินเป็นการวางแผนการออมเพื่อเก็บเงินไว้ใช้เมื่อเราเป็นผู้สูงอายุ หากวันหนึ่งเรากลายเป็นคนแก่ที่ไม่มีงานทำ สุขภาพเจ็บป่วยตามกาลเวลา จะได้ไม่เป็นภาระลูกหลาน อีกทั้งส่งต่อเป็นมรดกให้พวกเขาได้อีกด้วย พูดง่าย ๆ เมื่อเราไม่อยู่บนโลกนี้ ลูกหลานยังคงระลึกถึงทำบุญให้กับเราตามโอกาส ไม่จุดธูปต่อว่า ว่าเราไม่จัดการอะไรไว้ให้เลย 

        นักลงทุนมีความคุ้นเคยกับการวางแผนทางการเงินด้วยวิธีจัดพอร์ตการลงทุนเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย โดยคาดหวังผลตอบแทนกี่เปอร์เซ็นต์ และ ปรับตามความเสี่ยงของแต่ละท่าน แต่เมื่อเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นกับชีวิต เงินลงทุนส่วนนั้นมีมูลค่าเพียงตามความจริง แต่“ประกันชีวิต” เป็นเครื่องมือทางการเงินประเภทหนึ่งทำให้เป้าหมายทางการงินสำเร็จได้ โดยที่เบี้ยประกันที่เราจ่าย จะถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน ส่วนแรก คือ “ค่าใช้จ่ายในการคุ้มครองชีวิต” กับส่วนที่สอง คือ “เงินออมหรือเงินลงทุน” ผู้ลงทุนประกันชีวิตแบบดั้งเดิมจะได้รับความคุ้มครองชีวิต และ ได้รับผลประโยชน์คืนกลับชัดเจนตามสัญญา แต่พัฒนาการประกันชีวิตไม่หยุดที่ประกันแบบดั้งเดิมเท่านั้น ประกันชีวิตที่ควบการลงทุน หรือ Unit linked ผู้ลงทุนจะได้รับความคุ้มครองชีวิต และ สามารถออกแบบการลงทุนให้สอดคล้องกับเป้าหมาย และ ความเสี่ยงการลงทุนของท่าน ข้อดีและข้อด้อยแตกต่างกันนี้จึงมีประกันชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งที่เป็นลูกผสม จาก 2 สายพันธุ์ ทั้งแบบดั้งเดิม และ การลงทุนแบบ Unit link เรียกว่า Universal life (ขอเรียกสั้นๆว่า UL) ซึ่งเป็นประกันชีวิตควบคู่การลงทุน (Investment-Linked)