ประวัติโดยย่อของโซฟาเริ่มมีครั้งแรกสมัย เรอเนอซอง ช่วง ค.ศ. 1407-1540 เริ่มต้นครั้งแรกที่

อิตาลี โดยมีการพัฒนามาจากม้านั่งยาวในโบสถ์ แล้วรูปแบบต่างๆก็มีการพัฒนาอย่างมากในฝรั่งเศสและอังกฤษ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่คนว่างเว้นจากการทำสงครามและหันมาสนใจงานศิลปะ และความสะดวกสบาย การพัฒนาของเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ จึงมีรูปแบบเกิดขึ้นมากมาย จนมาถึง ศตวรรษที่ 21 รูปแบบเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกต้องในสมัยของเราคือ รูปแบบ ร่วมสมัย ( Contemporary Style ) ไม่ใช่รูปแบบโมเดิร์น อย่างที่ทุกคนชอบเรียกกัน เพราะช่วงนี้เนื่องจากการสื่อสารที่ดี รูปแบบของการอยู่อาศัย และศิลปะได้เดินทางเชื่อมถึงกันโดยทั่ว รูปแบบของเฟอร์นิเจอร์จึงเป็นรูปแบบผสมผสานทั้งหมดระหว่าง ตะวันออกกับตะวันตก ระหว่างรูปแบบยุคต่างๆ และระหว่างวัสดุที่หลากหลาย

เฟอร์นิเจอร์ที่มีขายอยู่ในท้องตลาดบ้านเรา แบ่งออกเป็น 3 สไตล์ดังนี้ คือ ตะวันออกร่วมสมัย

เฟอร์นิเจอร์ร่วมสมัย ไม่ใช่โมเดิร์นอย่างที่ทุกคนเรียกกัน และนีโอคลาสสิก ตัวอย่างเฟอร์นิเจอร์ร่วมสมัยแบบต่างๆฝีมือคนไทย ที่ทั้งออกแบบดี วัสดุน่าสนใจ การใช้สอยเต็มที่ ผู้เขียนภูมิใจนำเสนอดังนี้

ตะวันออกร่วมสมัย การออบแบบที่ผสมผสานแนวทางของเฟอร์นิเจอร์ทางตะวันออก โดยปรับให้เข้ากับยุคสมัยใหม่ ไม่ว่าจะเป็นการใช้วัสดุสมัยใหม่ผสมกับวัสดุท้องถิ่น แนวความคิด และรูปแบบการใช้ชีวิต ของคนเอเซียที่นำมาเป็นหลักในการคิดออกแบบเฟอร์นิเจอร์ โดยเฉพาะหลักแนวความคิดของวิถีเซนซึ่งมีอิทธิพลสูงมากในการออกแบบเฟอร์นิเจอร์ช่วง 10 ปีที่ผ่านมา

ร่วมสมัย เฟอร์นิเจอร์ที่ออกแบบตั้งแต่ช่วงปี 1920-1950 เรียกว่า ยุคโมเดิร์น ซึ่งเป็นช่วงที่มีการก้าวเข้าสู่ยุคอุตสาหกรรมใหม่ การที่สามารถนำวัสดุใหม่มาใช้ เช่น พลาสติก สเตนเลสสตีล และแก้ว รวมไปถึงการดัด หลังจากนั้น รูปแบบของเฟอร์นิเจอร์รุ่นที่ต่อมาจนถึงปัจจุบันเป็นการพัฒนารูปแบบที่นำเอาหลัก Ergonomic สรีระศาสตร์ และรูปแบบลักษณะทางธรรมชาติ Organic Form ชุดโซฟาที่เป็นการพัฒนารูปแบบจากปี 1960 ที่แนวทางของเฟอร์นิเจอร์ที่ออกไปทางรูปทรงของธรรมชาติ Organic form การใช้วัสดุสมัยใหม่ที่ช่วยในเรื่องการประหยัดต้นทุน

นีโอคลาสสิก เป็นการออกแบบของผู้ที่เบื่อความเรียบง่ายของสไตล์โมเดิร์นและเซน หากแต่ชอบความหรูหราของรูปแบบคลาสสิก แต่ไม่ต้องการสิ่งประดับมากมาย เฟอร์นิเจอร์ช่วงนี้จึงเป็น การนำรูปแบบของโซฟายุคเก่าๆมาปรับปรุงให้ทันสมัยขึ้น ด้วยสี วัสดุและการตัดทอนรายละเอียดบางอย่างออก

บรรยายภาพ

1. การผสมผสานรูปแบบของเฟอร์นิเจอร์ดั้งเดิมสมัยปลายศตวรรศที่ 19 เข้าด้วยกัน และการใช้หนังสัตว์ในการทำ มีการหลีกหนีจากสีเดิม ๆ ของหนังเป็นสีขาว และแม่สีต่างๆ

2. อาร์มแชร์ที่ เป็นการผสมผสานระหว่างตั่งแบบเดิมและรูปแบบการใช้สมัยใหม่ ในเก้าอี้ตัวนี้ตัวเดียวเราจะพบทั้งวัสดุธรรมชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของภูมิภาค คือ ผ้าไหมและ ผักตบชวา สีที่ออกแนวธรรมชาติ ผสมกับการใช้สอยที่ผสมรวมอยู่เป็นหนึ่งเดียว

3. โซฟาแบบนี้ เริ่มได้รับความนิยมครั้งแรกในยุโรปเมื่อทศวรรษที่แล้ว แต่แนวความคิดมาจากฝั่งตะวันออก โซฟาที่ลึกพอที่จะขึ้นไปนั่งยืดขา ขัดสมาธิได้ ออกไปในแนวทางของเซน

4. รูปทรงเฟอร์นิเจอร์ที่เน้นความสบายในการนั่งผสมผสานกับวัสดุแบบใหม่ ทำให้เกิดผลงานที่น่าสนใจ ตอบรับกับการใช้งานและรสนิยมของคนสมัยนี้ ที่ต้องการหลีกหนีจากรูปแบบเดิมๆ

5. โซฟาตัวนี้ ผู้ออกแบบต้องการแสดง ถึงโครงสร้างของเฟอร์นิเจอร์และความท้าทาย ในขณะเดียวกันก็แสดงออกถึงความเรียบง่ายตามสไตล์เซน

6. รูปแบบทันสมัยที่ดูเหมือนหมอนอิงวางอยู่บนตั่ง การพัฒนารูปแบบ ให้เข้ากับเฟอร์นิเจอร์ร่วมสมัยแบบอื่น แต่ยังคงให้ความรู้สึกแบบตะวันออก

7. โซฟารูปแบบจอร์เจียน ศตวรรศที่ 18 ที่มีการปรับรูปแบบให้ลดความหรูหราและดูนั่งสบายยิ่งขึ้นแต่คงลักษณะเด่น คือ แขนโค้งมนไว้ การใช้ผ้าที่ไม่มีลวดลาย ดูตัดเย็บง่ายและราคาไม่แพงมาก>